Daer maegherman de pot roert
is een arm ghastvrye
op het binnenghlurent vet
ist blyde casty’en
Waer de tresoor leegh is
als de fles van een droncaert
cnaeght de hont op steen
en de mens op des honts’ staert
In de baekermat de gebruyte telgh
suykent aen een dorre tet
‘tstof light swaer op de maegh
waer ’t knorren de vreught verlet