Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
con herbiñas de namorar,
dareille a quen alén mar estáo
aloumiño do meu amor.
Hei de vestir a camisa de liño
que ela teceo para min
con herbiñas de namorar;
anda o lagarto azul e
sourila acaroar mapoulas bermellas, nacidas de fusís,
co aloumiño do meu amor,
alleo á guerra e ao seu tambor.
Morto ou vivo hei volver á terra
que ela andou canda min
con herbiñas de namorar;
chouta o mascato polo
cantila vela-lo adro familiar,
ala lonxe, na
fin,co aloumiño do meu amor.
Cabo do mundo, ó
pé dun aguillón
doeme a guerra ruín
entre herbiñas de
namorar;corvo mariño voa xentilo
amilladoiro a levantare
pan santo a colorirco
aloumiño do meu
amor.
Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres
con herbiñas de namorar,
dareille a quen alén mar estáo
aloumiño do meu amor.