Uitgeraasd zijn ze, de adem wordt rustiger
Nog ligt ze naast hem, nog is hij hier
Maar zoals altijd zal hij weer verder gaan
Zwaait ze hem na tot aan de rivier
Elke keer vreest ze dat het voor het laatst zal zijn
Fluistert ze zacht: Vaarwel Wladimir
Als hij weer weg is, trekt zij de lakens glad
Ruikt ze zijn geur nog net als de vlier
Die hij geplukt heeft en in een vaasje staat
Zij mist haar liefde al na een kwartier
Hij zoekt de vrijheid en wat ie achterlaat
Is een gevangene zonder cipier
Tot hij weer terug komt, gaat alles zijn gangetje
Zomer, herfst, winter, bevroren rivier
Maar wordt het lente, weet ze straks komt ie weer
Deze keer blijft ie misschien dan wel hier
Ooit zal de vrijheid niet langer lokken
Dan blijft ie bij haar voorgoed Wladimir
Ooit zal de vrijheid niet langer lokken
Dan blijft ie bij haar voorgoed Wladimir