S iomadh fear bòidheach,
‘s an fhraing air a’ chòmhnard,
Tha’n am parantan brònach
Agus leòinte air an sgàth,
Nach fhaic iad ri’ m beò iad
Gun cruinneachar iad còmhla,
‘ bi fearchar beag eòghainn
‘s an dròbh a-measg chàich.
Gur mòr a bha dhùil àm,
Ri’d fhaicinn ‘s an dùthaich,
Is gàire air do ghnùis,
On dh’fhairich thu cùisean-
Nach tig thu gam ionnsaigh
Bhon dh’fhàillig a’ chùis ort,
Mo bheannachd a-null
Dhan an ùir is bheil thu cnàmh.
‘se dh’fhàg mi cho cianail,
Bhi cuimhneachadh d’iomhaigh,
Do ghruaidhean bha brèagha,
Agus sgiamhach le càch,
Nach fhaic mi gu siorraidh
Air sàilleabh an dìocail,
Am mòr-fhear ‘gar h-iarraidh
Chuir ceudan gu bàs.
Ach sguiridh an càisear,
Dha innleachdan gleusda
Tha balaich ‘na dhèidh,
Chuireas e ann an sàs.
Nuair shuidheas na treumhan,
‘s an cinn chuir ri chèile,
Bi litir ‘s a’ phàipear,
‘ga leughadh ma bhàs.
Ged dh’ fhàg iad an dhiochuimhn’,
Gun fhios dè bu chrìoch dhut,
Chan fhàgar le dia thu,
Nuair dh’iarrar thu n’àird,
Gun èirich le iomhaigh,
Mar chunna’ mi riamh thu,
Bidh do nàimhdean le fiamh,
A’ toir fianais mu’d bhàs.
Na bithinn-sa dlùth dhut
Nuair thàrr iad ‘gad ionnsaigh
Le gunna nach dùbailt,
Is e ùr na mo làmh,
Bhiodh preasadh air fùdar,
Fo bheugaileid rùisgte,
Mas faicinn thu rùin,
Is do chùl ris an làr.