Video Oi E Eo Oi Meres Feygoun de Akrovatis 2025 Lyrics Lyrics

Akrovatis - Oi E Eo Oi Meres Feygoun Lyrics

Οι μέρες φεύγουν σαν τα τρένα
Τρέχεις να τα προλάβεις μα είναι αδύνατο
Προχωράς με βήμα σαν καράβι αργοκίνητο
Παλεύεις να μιλήσεις σαν να χεις στο στόμα φίμωτρο...
Οι μέρες φεύγουν και εμείς
Ή μαλλον
Ο καθένας μόνος του τις κυνηγάμε
Δεν ξέρω τι σκατά ζητάμε
Είναι αγάπη ή είναι κενά της ανασφάλειας που κουβαλάμε;''

Ξενύχτης μεσ'της γης το βιος
Έγινε ο κολλητός εχθρός και τα ζόρια μεγαλώσαν
Μια γύρα προς το φως
Να μας χωρέσει ένα δωμάτιο και μια πόλη καμμένη
Μια μουσική απο γεννησιμιου αδικοχαμμένη
Πριν μας κατασπαράξουν κρατήσου απ'το ασκέρι
Να την κάνουμε απο δω ερωτευμένοι και βλαμμένοι
Με μια μπύρα στο χέρι και δυο γυναικεία μάτια
Με έναν αδερφό στο πλάι και τα μαύρα μας τετράδια
Τραβηξέ με απ'τα Βαλκάνια που άνθρωποι σκοτώνουν
Γύρνα με απο δω κι απο κει τα λόγια να μην αγχώνουν
Κοιταξέ με μεσ'τα μάτια την αλήθεια διαστρεβλώνουν
Όσο χαμογελαστοί πηδάμε απ'τα όνειρα που λιώνουν
Είμαστε κρίκοι που παλεύουν να μη σπάσουν
Να σωπάσουν θα ταν λύση για τ'ανθρωπάκια στην πόλη
Εδώ δεν νοιάζονται όλοι αφού μπερδεύτηκαν οι ρόλοι σε ένα τσίρκο
Που οι θεατές κρατάν αυτοί πιστόλι
Δεν θα σου πω οτι φοβάμαι καθόλου
Γιατί οι φάτσες τους μοιάζουν εν μέρη όλες μεταξύ τους
Θα σου πω πως σαγαπάω και πως είμαι μόνος αφού αρνήθικα απ'την αρχη να πω το
''ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ''
Κράτησα σε μια τσάντα τα υπάρχοντα που μένουν
Άλλαξα δυο ρούχα και έγινα αυτός που θέλανε για λιγο
Για λιγο, σώπασα για λίγο και αγκάλιασα τα χέρια που μου γνέφανε
Ερωτεύτηκα το χαμόγελο σου γι'αυτο εμπρός σου
Άπλωσα τα χέρια μου και σου 'πα θα 'μαι εδώ
Θα 'μαι εδώ, θα 'μαι εδώ
Ποιος; εγώ, που η τάση φυγής μου είναι σαν κόσμημα στο λαιμό
Το λαιμό σου κάνε κόμπο, δώσε στην οργή σου τόπο
Να περάσει κι άλλη μέρα στο κωλόσπιτο πριν ο ήλιος να χαράξει
Και πες μου ''όλα εντάξει'', πως θα 'σαι πάντα εδώ
Αγάπη μου θα είσαι εδω;
''θα 'μαι εδώ, εδώ''
Θα 'μαι εδώ, θα 'σαι εδώ
Θα 'σαι εδώ
Θα σε δω με τα μάτια μου εδώ

Σου ζήτησα μια βόλτα, όπως κάναμε παλιά
Σου ζήτησα στον κόσμο αυτό να μείνουμε παιδιά
Παιδιά!
Παιδιά με όνειρα αληθινά
Πετάω το πινέλο και ματώνω τον καμβά
Μαύρο το χρώμα τώρα, μαύρο όπως το τετράδιο
Ακόμα ψάχνω του έρωτα μου το ναυάγιο
Το σήμερα μονότονο, το αύριο πιο άδικο
Και εγώ σκαλωμένος να κοιτάω προς το άπειρο
Πηδάω απ'το παράθυρο, τον έρωτα να βρω
Ακόμα κολυμπάω στης μοναξιάς μου το κενό
Το σώμα μου στον τοίχο στο ταβάνι ακροβατω
Και πέφτω στο κενό απ'την αγκαλιά σου να πιαστώ
Ανοίγω τα φτερά μου, μα τον προορισμό τον χάνω
Και πέφτοντας μου δίνεις χέρι - μα δεν το πιάνω
Δεν φτάνω
Το χάνω?
Δεν ξέρω εδώ τι κάνω, δεν ξέρω εδώ τι κάνω
Πλέον δεν το απολαμβάνω
Και χάνομαι στην σκέψη, βρίσκομαι στο τετράδιο
Αρκετά ρομαντικός για να με παίξουνε στο ράδιο
Μα τόσο ελεύθερος για να φύγω απ'το παράθυρο
Φωνάζω δυνατά
''ΠΟΙΟΣ ΓΑΜΑΕΙ ΡΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ..''
Εμείς θα αλλάζαμε τα πάντα - μα
Τα μάτια μας κενά, 15 στα 19 αλλάξαμε μόνο κάτι ρούχα
Τρεις ανθρώπους, μια βερμούδα, μία τσάντα, δύο ζευγάρια παπούτσια
Μα ο κόσμος παραμένει όπως τον μάθαμε
Πλησιάζει η συντέλεια, κρατήσου απο μια έννοια
Ανθρώποι τριγύρω ελκύονται απ'τη σχιζοφρένεια
Μέρες κυλάν σαν όπιο στις φλεβες μου
Και ''τέλεια'' σου λέω όλα μας πάνε όσο νιώθω
Πως με τραβάν απ'τα μαλλιά για να με σώσουν
Κομμάτια ραγισμένα η καρδιά μου, δεν ενώνονται
Το βάρος μου επί δέκα
Θυλιά κάνω την κουβέρτα και με το κρεβάτι ενώνομαι
Σαν πέφτω όλα φαντάζουν πως τελειώνουνε στην πτήση μας
Συγχώρα με, το χέρι μου βαρύ και δεν μπορείς να το κρατήσεις άλλο
''πέσε να τελειώνουμε..'' μου λες και εγώ αφήνομαι αδερφέ μου
Περιθώρια συγκλίνουνε μα δεν εγκαταλείπουμε
Θα βγούμε απο το σκότος ζωντανοί
Ειν' η ψυχή μου λερωμένη και η δική σου αδικημενή;
Ας γελάσω
Εγώ κρατιέμαι καθαρός όσο μπορώ
Κι αν το κωλόστομα μου αρχίσω να ξεράβω
Να κρυφτείς σε μια πτυχή του εαυτού σου όπως ξέρεις
Μα μέχρι τότε παίρνω τον γνωστό τον δρόμο
Μια μπύρα απ'το περίπτερο, καπνό
Και διασχίζω την περίμετρο στο σπίτι για να φτάσω
Και να γράψω δύο μαλακίες και σήμερα μη σκάσω
Μη σκάσω...
''Εσύ ήθελες ασφάλεια σε εμένα
Ενώ εγώ ηθελα να ζήσω χωρίς ανασφάλεια με εσένα...
Λέξεις, συναισθήματα, μπορεί να πάνε χαμένα
Μα, μα τι είναι καλύτερο;
Να μην γίνουν;
Ή να μείνουν ξεχασμένα;..''