Πόσο μοιάζουμε μου λες και'γω ξεχνάω το ποιος είμαι
Άσε με μόνο μου , για αυτό το βράδυ μείνε
Σε θέλω δίπλα μου να μου χαμογελάς
Τις αμαρτίες μου στο διάολο να πετάς
Καν'το για μας απόψε και όταν θα ξημερώσει
Μπρούμυτος στο πάτωμα
Θα'χω πληγές ματώσει
Γιατί η πτήση πάντα θα φέρνει πτώση
Και στο χάραμα κανένας που να πάρει δε θα νιώσει
Κενός:
Ζούμε στην άκρη της πόλης στα δυτικά , παιδιά που ζωγραφίζουν στίχους σε χαρτιά
Παραπανίσια όνειρα γραμμένα με μπογιά , δυο φιλιά κι ύστερα αλκοόλ στα σκοτεινά
Περνάνε οι μέρες και εμείς μένουμε εδώ , κομπάρσοι σε ένα τόσο κακόγουστο θεατρικό
Σκάρτοι αυτοί που δε μάθαν τη λέξη εγώ και τους πειράζει που ξυπνάν για να αντικρίσουν το πρωϊνό
Δειλοί . Ποιος νοιάστηκε για μας στην τελική ;
Όλοι μόνοι γεννημένοι σε μια άρρωστη εποχή
Που όσο πάει μας σκοτώνει
Κι η θέα από το μπαλκόνι
Μου θυμίζει πως οι αναμνήσεις καταλήγουν σκόνη
Κι αφού η όψη σου μαγκώνει
Δεν έχω παρά να βάλω τα παπούτσια μου να φύγω απ'το σπίτι
Κι ο χρόνος συνεχίζει . Τρέχα , προλαβαίνουμε το τρένο
Θα πέσω μα θ'αντέξω , θα πέσω αν δω το τέλος
Μοιάζουν οι σκέψεις με φωνές , ξεχασμένες αγάπες σε στοές
Δεν έσβησαν στο χθες
Μένουν ως το σήμερα , εσωτερικές κραυγές
Κενές αναμνήσεις γραμμένες σε γραμμές
Σε μονές που τ'αύριο κάναν ανασφαλές
Αισθήματα καμμένα , στριμωγμένα σε γωνίες
Δωμάτιο τετράγωνο , δυο φίλοι , ένα τετράδιο
Κι αυτές , οι πόρνες που ονομάζουνε σκιές
Όποιος ξέρει για τον Χρήστο να βγει και να μιλήσει
Το τι πέρασα για να μου πείτε ότι γράφω ποίηση
Τα χείλη μου ξερά , πότισε τα με τα χείλη σου
Έβαλα καφέ να γίνεται , φέρε το ποτήρι σου
Ολικές διαταραχές , μια γλυκός , μια πικρός ο καφές
Δεν ξέρω αν με θες
Βάζω φωτιές τις Κυριακές αφού Δευτέρες
Ολες κενές και'γω το μήνα να αλλάζω προσωπικότητες
Θα γράφω μουσική ώσπου να βγει στις ειδήσεις
" άγνωστος mc αυτοκτονεί "
Μετά από κρίσεις πανικού
Θυμού και ανασφάλειας αφού ποτέ
Δε μου άρεσε ο κόσμος σας μαλάκα
Φοράω τα ίδια ρούχα μια βδομάδα
Έλα δες με στα χειρότερα μου , δεν έχω πλάκα
Σπάω το κεφάλι μου για το πόσο ανούσια είναι τα βράδια αφού η ρημάδα , μια κατάντια στην Ελλάδα , σκατά
Παιδιά απ'τα δυτικά , παιδιά διαμάντια στα σκοτάδια
Μουσικές από τρελούς που δε βρήκαν γιατρειά
Από φάρμακα από τα παιδιά βιολιά και γυναίκες και λεφτά
Έλα γεια ρε. Άντε και γαμήσου
Πόσο μοιάζουμε μου λες και'γω ξεχνάω το ποιος είμαι
Άσε με μόνο μου , για αυτό το βράδυ μείνε
Σε θέλω δίπλα μου να μου χαμογελάς
Τις αμαρτίες μου στο διάολο να πετάς
Καν'το για μας απόψε και όταν θα ξημερώσει
Μπρούμυτος στο πάτωμα
Θα'χω πληγές ματώσει
Γιατί η πτήση πάντα θα φέρνει πτώση
Και στο χάραμα κανένας που να πάρει δε θα νιώσει