Ufamy œwiatu a on nam jakby mniej
Ufamy œwiatu, jak p¹ki kwiatów, gdy jesieñ jeszcze hen
Ty idziesz œwiecie w œwiat i nie ogl¹dasz siê
Ja œwiata poza tob¹ nie widzê
Najtrudniej kochaæ mniej
Im dalej nam œwiecie do siebie, tym nam i mniej têskno
Za ka¿dy gram manny niebieskiej p³acê s³ona rzek¹
Za ka¿dy gram