Keşke daha yüksek sesle şarkı söyleyebilseydim
Keşke kendimden bu kadar nefret etmeseydim
Şimdi bedenim yine iletişimden yoksun
Beni daha da yakınlaştırmıyor
Seni aklımda tutmak için, artık
Kapıyı kilitlediğimde, ha ha ha
Rahat olmak istemiyorum, incinmek istiyorum
Bunu bildiğimden nefret ediyorum ve sonra bunun iyi hissettirmesinden de nefret ediyorum
En azından kapıyı çarptığında bir şey hissettin
Eskiden bizi yerden duyarlardı ama artık duymuyorlar
Eskiden bizi yerden duyarlardı ama artık duymuyorlar
Sonra tüm arkadaşlarınla aranı açıp işini bırakırsın
Ve sevdiğin her şeyi yok edersin
O ufak, çürümüş kafada tek bir düşünce olmadı
Bunun yerine nasıl kafayı bulacağını çözdüğünden beri
Ve kendini öldürmek, iyi bir fikir
Evet, ta ki kan ve gözyaşlarına gelene dek
On not yazarsın ama kulağa doğru gelmezler
Ve bu geceliğine vazgeçersin
Ve bu geceliğine vazgeçersin
Tüm arkadaşlarım kötü astrolojimiz olduğunu söylüyor
Benim için yaratılmamış olman umrumda değil
Bana gel, bebeğim, bir saniyeliğine
Vücudun manik depresyonumu iyileştirebilir
Bir hayvan gibi kapana kısılmış, çit ile çevrilmiş balayı
Sadece görmemi istediğin şeyi göreceğim
Çiçekleri bir vazoya mı ekmem gerekiyor?
Vücudumu bir kafeste mi tutmam gerekiyor?
(Bebeğim, sakin ol, kimse senin için ağlamıyor)
Seni sokağa mı kovalamam gerekiyor?
Sen uyurken kollarından aşağı tutmam mı gerekiyor?
(Bebeğim, sakin ol, kimse senin için ölmüyor)